Tijdens haar nogal grillige leven waarin ze jong kinderen kreeg

heeft ze altijd een enorme drang tot maken gehad. Ze heeft

(na meerdere al dan niet afgeronde theateropleidingen) in zeer

uiteenlopende producties, op festivals en in tv-series geacteerd,

theatrale en underground feesten georganiseerd, en uiteindelijk

haar eigen jongeren locatietheatergroep opgezet.

Daar heeft ze achttien jaar lang grote, filmische

locatie-theaterproducties gemaakt.

Deze voorstellingen vonden plaats op de meest uiteenlopende,

vaak ruige en ongebruikelijke plekken zoals loodsen, fabrieken,

leegstaande bankgebouwen en kelders.

 

Hardt is inmiddels getransformeerd tot een productiehuis waar

ze als artistiek leider jonge makers de kans geeft zelf projecten

te realiseren. Nog steeds regisseert ze zelf bij Hardt, maar

kleinere producties en met meer specifieke thema’s, voornamelijk over seksualiteit en zogenaamd ‘vrouwelijk’ en ‘mannelijk’ gedrag.

 

Ook schreef en regisseerde ze de afgelopen twintig jaar op een middelbare school in Leiden voorstellingen met grote groepen leerlingen van vijftien tot zeventien jaar oud. Haar affiniteit met jongeren is groot, op de school waar ze lesgeeft móet iedereen toneel doen, juist dat spreekt haar aan. Ze bedenkt de stukken met hen samen, schrijft de voorstellingen op hun lijf en inbreng, het lukt haar keer op keer de jongeren zich vol overgave te geven aan een project.

 

Na twee jaar schrijversvakschool stapte ze over op de scenariovakschool. In haar werk breekt ze graag los uit de strakke framing van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Ze gelooft dat er meer verschil is tussen mensen onderling dan tussen mannen en vrouwen. Dit komt sterk naar voren in haar afstudeerscenario waarin een succesvolle vrouw van middelbare leeftijd jonge mannen verkracht. Haar eigen werk is edgy, uitdagend, en gevoelig. Maar door de jarenlange ervaring in het theater is ze ook uitstekend in staat te schrijven in de stijl en behoefte van een ander.